ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ. ΔΙΕΚΔΙΚΩ, ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ "ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΨΙΣ"
ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΥ ΤΗΣ 10-3-2008:
http://polapopsis.blogspot.com

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΤΗΣ 13-3-2008.

ΑΘΗΝΑ 15-3-2008.

Ο Ελληνισμός είναι μια εθνική οντότητα που χαρακτηρίζεται στη σημερινή της μορφή από μυστήριες αντιφάσεις και συμπεριφορές. Εξηγήσιμο το φαινόμενο, αφού ανέκαθεν η διάθεση της καταγραφής ανώτερων επιδόσεων οδηγούσε τον Έλληνα στην οδό της περιπέτειας. Από τους αρχαίους ελληνικούς αποικισμούς μέχρι και τις εμφύλιες διαμάχες. Πάντοτε δίπλα σε κάθε Λεωνίδα υπήρχε και ένας Εφιάλτης.

Στα χρόνια όμως της ανθρώπινης κενότητας και της εθνικής ομηρίας τού ενσκήψαντος σαν ακρίδα Σιωνιστικού Νεοταξισμού, τα ζιζάνια που επιζητούν τη λαϊκή αποσύνθεση επιδιώκουν να σαπίσουν οτιδήποτε υγιές παλεύει να διασωθεί. Πολλά τα προβλήματα, πολλές οι απόψεις, πολλές και οι κερκόπορτες. Τα δύο βασικά συμπεράσματα όμως παραμένουν πάντοτε τα ίδια.

Το πρώτο είναι ότι ο Ελληνισμός αποτελεί από μόνος του ένα ξεχωριστό και ανερμήνευτο μυστήριο. Η συμμετοχή του πολίτη στη δραστηριότητα της εθνικής κοινότητας ισοδυναμεί με μια ιδιαίτερη ιεροτελεστία που παραπέμπει σε μυσταγωγικές και ανεξήγητες καταστάσεις. Ουδείς αποκλείεται από την προσφορά της ατομικής συνεισφοράς στα δρώμενα της Εθνικής Κοινότητας, αρκεί τα έργα του να κατατείνουν στο γενικό καλό, την πρόοδο και την ανέλιξη του συνόλου.

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι κάποιες φορές τα σκήπτρα του ηγεμόνα καταλήγουν σε αλλοιωμένες συνειδήσεις και πρόσωπα. Νομίζεις ότι ο βέβηλος, ο πεμπτοφαλαγγίτης και ο λαθραίος, συμπτυσσόμενοι σε μια ανίερη συμμαχία, συμμετέχουν σαν συστατικά στοιχεία επί ίσοις όροις με τον αγωνιστή, τον πατριώτη και τον γηγενή σε μια διαδικασία που θαρρείς ότι δικαιώνει την απροσδόκητη και αφύσικη συνύπαρξη. Οι προσδοκίες χαμηλώνουν και τα πάσης φύσεως ιμάτια, εθνικά και κοινωνικά, διαμοιράζονται. Προσωρινά και μόνον, διότι ο από μηχανής Θεός των Ελλήνων και οι καθαρτήριοι μηχανισμοί της φυλής μας που έχει αναπτύξει ο λαός για την προάσπιση των ιερών και οσίων έρχονται να αποβάλλουν τα μιάσματα και τα ξένα σώματα που αποπειρώνται να μολύνουν το Σώμα της Ελλάδος.

Αυτό που σήμερα λείπει από τη ζωή του Γένους μας είναι η παγίωση της σύζευξης της λαϊκής συνείδησης και της εθνικής ψυχής. Είναι η συγκολλητική εκείνη ύλη που επέτρεπε στο παρελθόν να προσπερνάμε τα βαρίδια κάθε παρακμής και να εκτινασσόμαστε σε μια νέα πορεία προς τα εμπρός.

Μέσα από το πιο πυκνό σκοτάδι ξεπροβάλει το πιο καθάριο φως. Και η πιο δυσώδης κατάσταση αίρεται από το ορμητικό και ακατάλυτο καθαρτήριο πυρ. Γιατί πολύ απλά η παρακμή είναι το αποτέλεσμα της κοπώσεως που υφίσταται η ακμή, η δε ακμή είναι η ανανεωμένη πορεία στο δρόμο της δικαίωσης και της δόξας. Αν δεν δοκιμαστείς και δεν κοπιάσεις, αν δεν μάθεις να ξεπερνάς τα εμπόδια, τότε δεν αξίζεις τον στέφανο του πρωτεύσαντος. Η ζωή είναι μια οδός απαιτήσεων και διεκδικήσεων. Είναι ένας ηρωικός τρόπος πορεύσεως που απαιτεί καθημερινή ενάσκηση.

Εδώ λοιπόν υφίσταται ένα πρόβλημα και ένα ζητούμενο. Το πρόβλημα είναι η πονοψυχιά που μας δέρνει, όταν ανοήτως αφήνουμε τους κάθε λογής προδότες να ζουν ανάμεσά μας, αντί να τους καταδιώκουμε από τα εδάφη μας, στερώντας τους κάθε σημείο επαφής με την Πατρίδα. Το ζητούμενο της υπόθεσης είναι η εμφύσηση στους πολίτες της Εθνικής μας Κοινότητας της νοοτροπίας του διεκδικητή. Πρέπει οι Έλληνες να κατανοήσουν ότι τίποτα δεν χαρίζεται και τίποτα δεν αποκτάται άκοπα. Αυτό που πρέπει να εφαρμόσουμε είναι η έντονη και ανυποχώρητη απαίτηση για επανάκτηση όσων μας έχουν στερήσει.

Μια προσεκτική ματιά στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και τα τοπωνύμια που είναι χαραγμένα για να θυμόμαστε τα σημεία εκείνα που κείτονται Έλληνες στρατιώτες για την λευτεριά κάθε σπιθαμής ελληνικής γης, αρκεί για να αντιληφθούμε το θράσος των γειτόνων μας. Κορυτσά, Πρεμετή, Κλεισούρα, Αφιόν Καραχισάρ, Τραπεζούντα, Σαμψούντα και πολλά άλλα. Είναι η Β. Ήπειρος που ακόμη περιμένει τη δικαίωση και την απόδοσή της στην Μητέρα Ελλάδα, είναι ακόμη η Β. Μακεδονία, η Αν. Ρωμυλία, η Αν. Θράκη, η Ιωνία ολόκληρη, η Ίμβρος και η Τένεδος, ο Πόντος, ακόμη και η Μεγάλη Ελλάδα στον ιταλικό νότο. Και είναι ακόμη οι ηρωικοί Θράκες και Κύπριοι που έχουν χιλιοπροδοθεί από τους εκλεκτούς ταγούς του νεοταξισμού. Και που περιμένουν το δικό μας βήμα εμπρός. Περιμένουν να μας απαλλάξουν από τον ανθελληνικό κλοιό που μας έχει ζώσει.

Διεκδίκηση χρειάζεται να επιδείξουμε και στους τομείς της Ελληνικής κοινωνίας. Τα δικαιώματα στην εργασία, στην αμοιβή, στην ασφάλεια και τη σύνταξη και η υπεράσπισή τους δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της σοσιαλδημοκρατίας. Αν τους αφήσουμε κι άλλο κενό χώρο για να δράσουν μαζί με τα συνεταιράκια τους της φιλελεύθερης πλευράς, τότε οι Έλληνες εργαζόμενοι ή θα πρέπει να πεινάσουν ή να καταστούν μειοψηφία με την παραγωγική μηχανή της χώρας να μετατρέπεται σε εξάρτημα αλλότριων σκοπών και στόχων.

Χρειαζόμαστε μια Εθνική και Κοινωνική αναδόμηση του Κράτους. Ένα Κράτος που να υπηρετεί το Έθνος. Να μάθουμε λοιπόν να διεκδικούμε. Να φροντίσουμε να επιλέγουμε ηγέτες που πολιτεύονται και συμμαχούν με γνώμονα την ευόδωση των εθνικών και κοινωνικών στόχων του Ελληνισμού. Και να συνειδητοποιήσουμε ότι η Μεγάλη και Ισχυρή Ελλάδα χτίζεται επάνω στα σίγουρα θεμέλια της ισχυρής προσωπικότητας. Στις επιβουλές κάθε ανθελληνικού μικρόβιου η απάντηση της Ελλάδος είναι μια: ΔΙΕΚΔΙΚΩ, ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ!

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

ΗΛ/ΚΕΣ Δ/ΝΣΕΙΣ: http://karachalios-spiros.blogspot.com

http://polapopsis.blogspot.com