« ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΘΗΚΗ »

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ "ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΨΙΣ"

ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΥ ΤΗΣ 16-12-2007:

http://polapopsis.blogspot.com.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΤΗΣ 20-12-2007.

ΑΘΗΝΑ 20-12-2007.

Είναι γνωστό σ’ όλους ότι την οικοδόμηση μιας Κραταιάς Πολιτείας την διέπουν η πληθυσμιακή σύνθεση, οι ρητοί εθνικοί και κοινωνικοί σκοποί και οι νόμοι που ρυθμίζουν την ομαλή ροή των δύο πρώτων Παραγόντων. Το μεγάλο ζητούμενο που προκύπτει είναι αν η Πολιτεία θέλει και μπορεί να διατηρήσει τον κυρίαρχο χαρακτήρα της. Ο συγχρωτισμός της κοινωνικής και πολιτικής βούλησης δεν είναι πάντοτε δεδομένος, η δε παρεμβολή ενός τρίτου παράγοντα που απεργάζεται την συρρίκνωση των Δυνάμεων του Έθνους είναι ένα συχνό ενδεχόμενο που πρέπει να τυγχάνει της δέουσας προσοχής.

Τούτο συμβαίνει τα τελευταία χρόνια που η διαβόητη Νέα Τάξη Πραγμάτων απεργάζεται την πτώση των Εθνικών Κρατών και την αντικατάστασή τους από πολυπολιτισμικά μορφώματα που θα απορροφηθούν στη συνέχεια από λίγες «συμμαχίες» και εν συνεχεία από έναν Ενιαίο Διαχειριστή Παγκόσμιας Εξουσίας. Η αλλοτρίωση της Εθνικής Συνείδησης, κάθε άλλο παρά κοινωνικά αποδεκτή και εξόχως λαομίσητη, στηρίζεται στις ελαστικές συνειδήσεις ανθρώπων που ζουν και αναπνέουν για εξουσιαστικούς θώκους και υλικούς… παραδείσους. «Παραδείσους» που έχουν ως κοινωνικό πλήρωμα μια θλιβερή ολιγαρχία κάποιων συμβιβασμένων ταγών που ορέγονται τα αγαθά της εθελοδουλίας τους.

Τα Εθνικά σύνορα, οι Εθνικές θρησκείες, οι ενιαίοι γλωσσικοί κώδικες, η ενιαία εθνική και φυλετική συνείδηση, οι συνεκτικοί δεσμοί της κοινωνικής ομοιομορφίας που ταυτοποιούν το Εθνικό Κράτος και το διαχωρίζουν από τα ομοειδή του με σεβασμό στο φυσικό νόμο της διαφορετικότητας, αποτελούν πρόβλημα για τους διεστραμμένους παγκοσμιοποιητές. Που αφού ονόμασαν τους εαυτούς τους Διαπλανητικούς Άρχοντες, μοίρασαν διά της αργυρώνητης προπαγάνδας τα δαχτυλίδια της εξουσίας σε κάθε χώρα στους μυημένους υποτακτικούς, στους σύγχρονους πραίτορες της Νέας Πόρνης Ρώμης, της αυτής μικρότητος της Νέας Σιωνιστικής Τάξης Πραγμάτων.

Οι νέοι ηγέτες ανέλαβαν, αμέσως μετά τον διορισμό τους και την προαγωγή τους από τον Παγκόσμιο Προαγωγό, την διεκπεραίωση τής διαδικασίας χαλάρωσης των λαϊκών συμπεριφορών. Φρόντισαν να γίνει αυτοσκοπός η επίτευξη της ατομικής ευημερίας σε βάρος του ευρύτερου Εθνικού συμφέροντος. « Δεν βαριέσαι, καλά περνάμε. Για τους υπόλοιπους θα φροντίσουν άλλοι». Αυτή η ύπουλη λογική του συνετού… συμβιβασμένου διαχύθηκε στα πλατιά λαϊκά στρώματα, αποσκοπώντας στην αποδοχή της βάσει τής θεωρίας τής αγελαίας μάζας. Ότι δηλαδή ο λαός θα λειτουργήσει ως ανόητη οντολογική ενότητα που θα ακολουθήσει ένα προδιαγεγραμμένο και μιμητικό τρόπο σκέψης και πράξης.

Δέστε το παράδειγμα της Μακεδονίας Μας. Ο παγκόσμιος χάρτης των χωρών αλλάζει με γρήγορους ρυθμούς, νέα κράτη επινοούνται, οι πάντες διεκδικούν και η Ελλάς όχι απλά δεν διεκδικεί γη και ανθρώπους που της ανήκουν αλλά και διανέμει ιμάτια ως μη όφειλε. Ρωτήστε και ερευνήστε σε Ρούμελη, Μοριά και Μακεδονία πόσοι νιώθουν τον κίνδυνο προσβολής της εθνικής κυριαρχίας της Πατρίδος μας. Με δεδομένο μέχρι σήμερα τον ανερμάτιστο «μακεδονισμό» των Σκοπίων. Θα δείτε ότι η ανησυχία ενυπάρχει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό στο χώρο που εστιάζεται το πρόβλημα, στη Γη του Αλεξάνδρου που διεκδικούν τα γυφτοσκοπιανά πιόνια της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Όχι γιατί λείπουν στις άλλες περιοχές της Πατρίδος μας οι Πατριώτες, αλλά γιατί έχει επιβληθεί εν μέρει η νοοτροπία του ατομικού ευδαιμονισμού.

Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στους κόλπους της Ελληνικής Εργατικής Τάξης. Η εργασία μετατρέπεται σε απασχόληση, οι μισθοί προσπερνιούνται από την καλπάζουσα ακρίβεια, η ανεργία λαμβάνει διαστάσεις εντασσόμενη στα πλαίσια της ελαστικής απασχόλησης, η ασφάλιση και τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα μπαίνουν στη ζυγαριά σε βάρος των εργαζομένων. Κι όμως η αντίσταση και η υπεράσπιση των εργατικών δικαίων παραδίδεται στα χέρια των δόκιμων πολιτικάντηδων, των επονομαζόμενων εργατοπατέρων που ορθώνουν… συνδικαλιστικό ανάστημα και εκτελούν κομματικές εντολές. Η Ελληνική Εργατική Τάξη λοιπόν νομίζει ότι διεκδικεί αλλά επί της ουσίας διεκδικείται και μόνον από τους ντόπιους Νεοταξίτες.

Η γνωστή πρακτική του «διαίρει και βασίλευε» που εφαρμόζεται με μαζοχιστική επιτυχία στην παγκόσμια κοινότητα χρόνια τώρα μεταλλάσσοντας ιδέες, επιβάλλεται σήμερα ως μέσο γεωγραφικού κατακερματισμού. Μετά την ιδέα πίπτει και η ύλη.

Πραγματικά, μετά την πτώση της ανθρώπινης αξίας και του δικαίου, τώρα καταπίπτει και το νομικό πλαίσιο των Ελευθέρων Κρατών. Και αυτό επιτυγχάνεται με την εκ νέου επιβολή της νέας Μεταρρυθμιστικής( πρώην Συνταγματικής) Συνθήκης που προ καιρού είχαν απορρίψει οι ευρωπαϊκοί λαοί μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες και δημοψηφίσματα. Οι «Ευρωπαϊκές» ηγεσίες, αποδεικνύοντας πόσο λίγη ευρωπαϊκή συνείδηση έχουν και πόσο αλλοτρίως καθοδηγούνται, προχωρούν στη ψήφιση νέου καταστατικού χάρτη, καταργώντας στην ουσία τα εθνικά σύνορα και ακυρώνοντας τα επί μέρους Εθνικά Δίκαια. Ως γνωστόν, το ψήφισμα του συντάγματος έχει ως σημείο αναφοράς την κρατική επικράτεια στην οποία αναφέρεται και η ισχύς του είναι ακατάλυτη και κατισχύουσα. Κατά συνέπεια το νέο Σύνταγμα, η νέα Μεταρρυθμιστική Συνθήκη ή όπως άλλως ονομασθεί, απευθύνεται στην Ευρώπη ως Ενιαία Κρατική Οντότητα και αντικαθιστά τα επιμέρους εθνικά νομικά συστήματα που ουσιαστικά καταργούνται. Ο θάνατος των Εθνών και η παράδοση των Ευρωπαϊκών λαών στο Νεοταξικό Τέρας είναι προ των πυλών και διά νόμου.

Οι ευθύνες της Μεγάλης Εθνικής και Κοινωνικής Παράταξης φαντάζουν βαριές αλλά και ιερές. Ουδείς δικαιούται να απόσχει του πολιτικού αγώνα για την υπεράσπιση των Εθνικών Κοινωνιών και Παραδόσεων. Η Ελλάς οφείλει για μια ακόμη φορά να πρωτοστατήσει, δίνοντας δείγματα ουσιαστικής αντίδρασης ενάντια στον Ανελεύθερο Νεοταξισμό. Ουδεμία ΕΕ έχει προβάδισμα έναντι της Πατρίδος. Το Ελληνικό Έθνος είναι ο μόνος Εντολέας μας. Ο μόνος δρόμος είναι η ανατροπή του υφιστάμενου δουλικού καθεστώτος και η επικράτηση ενός Εθνικού και Λαϊκού Κινήματος των Ελλήνων Πατριωτών.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

ΗΛ/ΚΕΣ Δ/ΝΣΕΙΣ: http://karachalios-spiros.blogspot.com

http://polapopsis.blogspot.com