ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ "ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΨΙΣ"
ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΥ ΤΗΣ 19-11-2008:
http://polapopsis.blogspot.com
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ
ΤΗΣ 23-11-2008.
ΑΘΗΝΑ 25-11-2008.
Η ύπαρξη ενός σαφούς πλαισίου πολιτικής φιλοσοφίας και επιχειρηματολογίας στην διεκπαιρέωση των εθνικών και κοινωνικών ζητημάτων του Κράτους αναμφίβολα χαρακτηρίζει την ποιότητα του πολιτικού συστήματος εξουσίας που εφαρμόζεται και την ικανότητα και τον βαθμό αυτοτέλειας των πολιτικών προσώπων που ασκούν την εξουσία. Σίγουρα ο ωραιοποιημένος ορισμός του πολιτικού καθεστώτος δεν αρκεί από μόνος του για την επίτευξη ικανοποιητικού αποτελέσματος, ενώ η ύπαρξη και η δράση μιας κακής διακυβέρνησης μπορεί να καταστρέψει και το πιο ιδεατό πολιτικό περιβάλλον.
Κάθε πολίτευμα, συμπεριλαμβανομένης της Δημοκρατίας, οφείλει να αντλεί την νομιμότητά του από τον σεβασμό και την υλοποίηση της λαϊκής έκφρασης και επιθυμίας στην καθημερινότητα του Έθνους. Με ιδιαίτερη μάλιστα έμφαση στα ζητήματα ταυτότητας, επιβίωσης και υπεροχής της Εθνικής Κοινότητας και την παράλληλη επίλυσή τους ως προαπαιτούμενο για την δημιουργία ενεργών πολιτών.
Σε μια περίοδο που η Ελλάς αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις είναι τουλάχιστον ανόητη, αλλά πάντως επικίνδυνη, η στάθμιση και επιλογή της στρατηγικής τακτικής στο πεδίο των εξωτερικών σχέσεων με βάση κριτήρια οικονομικού περιεχομένου, παθητικότητας και νομιμοποίησης μιας έκνομης παγκόσμιας εξουσιαστικής ελίτ. Είναι σαφές ότι απαιτείται η ύπαρξη ενιαίου και υπερκομματικού εθνικού σχεδιασμού με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση των εθνικών μας δικαίων και την ουσιαστική καταγραφή εθνικών κερδών.
Κάποτε πρέπει να θυμηθούμε τις παρακαταθήκες των Αρχαίων Ελλήνων περί Πατρίδος και να τις σεβαστούμε. Μια απ’ αυτές τις παρακαταθήκες λέει ότι ο σύγχρονος Έλληνας πρέπει να παραδώσει στους απογόνους του μια Πατρίδα μεγαλύτερη απ’ αυτήν που παρέλαβε κι όχι μικρότερη. Αντί αυτού οι σημερινοί ταγοί θέτουν πάνω από την Εθνική Κοινότητα και την κυριαρχία της τις δομές μιας Ευρώπης προσκυνημένης στον Νεοταξισμό, αλλοιώνουν τις σελίδες της ένδοξης ιστορίας μας προκειμένου να χαμηλώσουν οι προσδοκίες μας στα κέφια των επίβουλων που μας περιτριγυρίζουν, συζητούν το μοίρασμα της Εθνικής μας Γης με τοπογραφικούς όρους και παραχωρούν πρωτοβουλίες στα προσωρινά κρατικά μορφώματα της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Αδυνατούν να προασπίσουν την Ελλάδα που παρέλαβαν χωρίς να τους ανήκει.
Αν λοιπόν οι εραστές της μικρής πλην εντίμου Ελλάδος και προωθητές μιας ανέντιμης «ειρήνης» έναντι μιας σθεναρούς και υγιούς αντιστάσεως τραβάνε προσοχές και δείχνουν το πρόσωπο του ιδανικού αυτόχειρα απέναντι στον τουρκικό λύκο που σεργιανίζει τις ελληνικές θάλασσες κατοχυρώνοντας μέσα από «έρευνες» εντός της υφαλοκρηπίδας μας διεκδικήσεις, τότε η παγίωση της αναίσχυντης «ψυχραιμίας» των εξουσιαστών «μας» απέναντι στο Σκοπιανό μικρόβιο καταδεικνύει την βαριά και ανίατη νόσο της πολιτικής μας ηγεσίας. Το θλιβερό και συνάμα εξοργιστικό γεγονός ήρθε να μας το επαληθεύσει για μια ακόμη φορά μια ενέργεια των Σκοπιανών, αφού έως σήμερα το Κράτος μας σέρνεται πίσω από τις πράξεις του κρατιδίου των απογόνων των Βουλγάρων Κομιτατζήδων δίχως να έχει λάβει ούτε μια πρωτοβουλία, δίχως την κατάθεση έστω και μιας ελληνικής προτάσεως υπέρ των Ελλήνων των Σκοπίων και κυρίως της Πελαγονίας, της Σκλάβας Β. Μακεδονίας Μας.
Τώρα λοιπόν ο Πρωθυπουργός των Σκοπίων Γκρούεφσκι και η αμερικανοκίνητη κυβέρνησή του αποφάσισε να καταφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης προκειμένου να καταγγείλει την Ενδιάμεση Συμφωνία που είχαν υπογράψει Ελλάδα και Σκόπια στις 13 Σεπτεμβρίου 1995. Συμφωνία που υπαγόρευε την αναγόρευση των Σκοπίων ως FYROM μέχρι την οριστική κατάληξη του ονόματος και την ελεύθερη ένταξη των Σκοπίων στους διεθνείς οργανισμούς παράλληλα. Μια συμφωνία που η καθεστηκυία τάξη της πατρίδος μας έχει διατηρήσει ανεχόμενη τις πολλαπλές παραβιάσεις από μέρους των Σκοπίων, παρά την ανεπίτρεπτη από μέρους μας παραδοχή της προσωρινής πλην ενδεικτικής απαράδεκτης ονομασίας Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της «Μακεδονίας», δηλαδή μέλλουσας «Μακεδονίας».
Η λεγόμενη Ενδιάμεση Συμφωνία, προϊόν του εμπάργκο σε διπλωματικό και εμπορικό επίπεδο που είχε επιβάλλει η κυβέρνηση Α. Παπανδρέου από τις 16 Φεβρουαρίου 1994 με την σύμφωνη γνώμη των κομμάτων της αντιπολίτευσης, είχε ως γνωστό επιφέρει κάποιες αλλαγές, όπως την απόσυρση της σκοπιανής σημαίας με την έκνομη χρήση του ήλιου της Βεργίνας. Τότε, με αφορμή το εμπάργκο, η βουλγαρική εφημερίδα 24 Ώρες είχε γράψει μεταξύ άλλων ότι «λίγο ακόμη πείνα στον Βαρδάρη και οι συμπατριώτες μας εκεί θα αναγνώριζαν ότι η υποτιθέμενη γλώσσα τους είναι βουλγαρική διάλεκτος». Αυτή η αναφορά αφιερώνεται σ’ όσους υποβαθμίζουν με περίσσευμα ανοησίας τις σκοπιμότητες του Πανσλαβισμού και του Νεοταξισμού.
Επιβάλλεται να παταχθούν οι προκλήσεις σε βάρος της Ελλάδος και να αντικατασταθεί η σημερινή άναρχη εξωτερική πολιτική από έναν εθνικό σχεδιασμό με σαφείς προτεραιότητες και στοχεύσεις. Ουδεμία διαπραγμάτευση δύναται να εκτελείται υπό το καθεστώς φαλκίδευσης των δικαιωμάτων μας, χάριν αδιέξοδων και ανθελληνικών «συμμαχιών» που εδράζονται στην αμφισβήτηση του κυρίαρχου Ελληνικού Έθνους. Η άρση των συζητήσεων με τα Σκόπια και η οριστική απαγόρευση της χρήσης εκ μέρους τους ονομάτων και συμβόλων που παραπέμπουν στην Μακεδονία Μας πρέπει να είναι το πρώτο βήμα. Η δε παρουσία και η ελληνικότητα των Ελλήνων της Β. Μακεδονίας Μας με την πλήρη εφαρμογή των ελευθεριών τους είναι ιερή υποχρέωση του Κράτους Μας. Σε μια Εθνική και Κοινωνική Ελλάδα η αυξητική επιρροή του Ελληνικού Έθνους καθοδηγεί πολιτικές εφαρμογές και συμμαχικές σχέσεις.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΛΑ. Ο. Σ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://polapopsis.blogspot.com/
Κάθε πολίτευμα, συμπεριλαμβανομένης της Δημοκρατίας, οφείλει να αντλεί την νομιμότητά του από τον σεβασμό και την υλοποίηση της λαϊκής έκφρασης και επιθυμίας στην καθημερινότητα του Έθνους. Με ιδιαίτερη μάλιστα έμφαση στα ζητήματα ταυτότητας, επιβίωσης και υπεροχής της Εθνικής Κοινότητας και την παράλληλη επίλυσή τους ως προαπαιτούμενο για την δημιουργία ενεργών πολιτών.
Σε μια περίοδο που η Ελλάς αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις είναι τουλάχιστον ανόητη, αλλά πάντως επικίνδυνη, η στάθμιση και επιλογή της στρατηγικής τακτικής στο πεδίο των εξωτερικών σχέσεων με βάση κριτήρια οικονομικού περιεχομένου, παθητικότητας και νομιμοποίησης μιας έκνομης παγκόσμιας εξουσιαστικής ελίτ. Είναι σαφές ότι απαιτείται η ύπαρξη ενιαίου και υπερκομματικού εθνικού σχεδιασμού με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση των εθνικών μας δικαίων και την ουσιαστική καταγραφή εθνικών κερδών.
Κάποτε πρέπει να θυμηθούμε τις παρακαταθήκες των Αρχαίων Ελλήνων περί Πατρίδος και να τις σεβαστούμε. Μια απ’ αυτές τις παρακαταθήκες λέει ότι ο σύγχρονος Έλληνας πρέπει να παραδώσει στους απογόνους του μια Πατρίδα μεγαλύτερη απ’ αυτήν που παρέλαβε κι όχι μικρότερη. Αντί αυτού οι σημερινοί ταγοί θέτουν πάνω από την Εθνική Κοινότητα και την κυριαρχία της τις δομές μιας Ευρώπης προσκυνημένης στον Νεοταξισμό, αλλοιώνουν τις σελίδες της ένδοξης ιστορίας μας προκειμένου να χαμηλώσουν οι προσδοκίες μας στα κέφια των επίβουλων που μας περιτριγυρίζουν, συζητούν το μοίρασμα της Εθνικής μας Γης με τοπογραφικούς όρους και παραχωρούν πρωτοβουλίες στα προσωρινά κρατικά μορφώματα της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Αδυνατούν να προασπίσουν την Ελλάδα που παρέλαβαν χωρίς να τους ανήκει.
Αν λοιπόν οι εραστές της μικρής πλην εντίμου Ελλάδος και προωθητές μιας ανέντιμης «ειρήνης» έναντι μιας σθεναρούς και υγιούς αντιστάσεως τραβάνε προσοχές και δείχνουν το πρόσωπο του ιδανικού αυτόχειρα απέναντι στον τουρκικό λύκο που σεργιανίζει τις ελληνικές θάλασσες κατοχυρώνοντας μέσα από «έρευνες» εντός της υφαλοκρηπίδας μας διεκδικήσεις, τότε η παγίωση της αναίσχυντης «ψυχραιμίας» των εξουσιαστών «μας» απέναντι στο Σκοπιανό μικρόβιο καταδεικνύει την βαριά και ανίατη νόσο της πολιτικής μας ηγεσίας. Το θλιβερό και συνάμα εξοργιστικό γεγονός ήρθε να μας το επαληθεύσει για μια ακόμη φορά μια ενέργεια των Σκοπιανών, αφού έως σήμερα το Κράτος μας σέρνεται πίσω από τις πράξεις του κρατιδίου των απογόνων των Βουλγάρων Κομιτατζήδων δίχως να έχει λάβει ούτε μια πρωτοβουλία, δίχως την κατάθεση έστω και μιας ελληνικής προτάσεως υπέρ των Ελλήνων των Σκοπίων και κυρίως της Πελαγονίας, της Σκλάβας Β. Μακεδονίας Μας.
Τώρα λοιπόν ο Πρωθυπουργός των Σκοπίων Γκρούεφσκι και η αμερικανοκίνητη κυβέρνησή του αποφάσισε να καταφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης προκειμένου να καταγγείλει την Ενδιάμεση Συμφωνία που είχαν υπογράψει Ελλάδα και Σκόπια στις 13 Σεπτεμβρίου 1995. Συμφωνία που υπαγόρευε την αναγόρευση των Σκοπίων ως FYROM μέχρι την οριστική κατάληξη του ονόματος και την ελεύθερη ένταξη των Σκοπίων στους διεθνείς οργανισμούς παράλληλα. Μια συμφωνία που η καθεστηκυία τάξη της πατρίδος μας έχει διατηρήσει ανεχόμενη τις πολλαπλές παραβιάσεις από μέρους των Σκοπίων, παρά την ανεπίτρεπτη από μέρους μας παραδοχή της προσωρινής πλην ενδεικτικής απαράδεκτης ονομασίας Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της «Μακεδονίας», δηλαδή μέλλουσας «Μακεδονίας».
Η λεγόμενη Ενδιάμεση Συμφωνία, προϊόν του εμπάργκο σε διπλωματικό και εμπορικό επίπεδο που είχε επιβάλλει η κυβέρνηση Α. Παπανδρέου από τις 16 Φεβρουαρίου 1994 με την σύμφωνη γνώμη των κομμάτων της αντιπολίτευσης, είχε ως γνωστό επιφέρει κάποιες αλλαγές, όπως την απόσυρση της σκοπιανής σημαίας με την έκνομη χρήση του ήλιου της Βεργίνας. Τότε, με αφορμή το εμπάργκο, η βουλγαρική εφημερίδα 24 Ώρες είχε γράψει μεταξύ άλλων ότι «λίγο ακόμη πείνα στον Βαρδάρη και οι συμπατριώτες μας εκεί θα αναγνώριζαν ότι η υποτιθέμενη γλώσσα τους είναι βουλγαρική διάλεκτος». Αυτή η αναφορά αφιερώνεται σ’ όσους υποβαθμίζουν με περίσσευμα ανοησίας τις σκοπιμότητες του Πανσλαβισμού και του Νεοταξισμού.
Επιβάλλεται να παταχθούν οι προκλήσεις σε βάρος της Ελλάδος και να αντικατασταθεί η σημερινή άναρχη εξωτερική πολιτική από έναν εθνικό σχεδιασμό με σαφείς προτεραιότητες και στοχεύσεις. Ουδεμία διαπραγμάτευση δύναται να εκτελείται υπό το καθεστώς φαλκίδευσης των δικαιωμάτων μας, χάριν αδιέξοδων και ανθελληνικών «συμμαχιών» που εδράζονται στην αμφισβήτηση του κυρίαρχου Ελληνικού Έθνους. Η άρση των συζητήσεων με τα Σκόπια και η οριστική απαγόρευση της χρήσης εκ μέρους τους ονομάτων και συμβόλων που παραπέμπουν στην Μακεδονία Μας πρέπει να είναι το πρώτο βήμα. Η δε παρουσία και η ελληνικότητα των Ελλήνων της Β. Μακεδονίας Μας με την πλήρη εφαρμογή των ελευθεριών τους είναι ιερή υποχρέωση του Κράτους Μας. Σε μια Εθνική και Κοινωνική Ελλάδα η αυξητική επιρροή του Ελληνικού Έθνους καθοδηγεί πολιτικές εφαρμογές και συμμαχικές σχέσεις.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΛΑ. Ο. Σ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://polapopsis.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment