ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΥ ΤΗΣ 8-7-2009:
http://ethnapopsis.blogspot.com
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ
ΤΗΣ 12-7-2009.
ΑΘΗΝΑ 15-7-2009.
Στην Πατρίδα μας σήμερα έχουν διαστρεβλωθεί ουσιαστικές θεσμικές λειτουργίες με τις ζωτικές διαδικασίες και ενέργειές τους να έχουν παραδοθεί σε πρόσωπα που χρησιμοποιούν τον διαπαιδαγωγικό και παρεμβατικό ρόλο τους σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και του ρόλου που τα έχει τάξει η ίδια η Πολιτεία. Επιπλέον βασικές ανάγκες της καθημερινότητας, προβλήματα που βάλλουν την κοινωνία μας και προσβάλλουν με απειλητικές διαθέσεις το μέλλον του Ελληνικού Έθνους, αναμειγνύονται στις πολιτικές και κομματικές διαδικασίες, γιατί πολύ απλά κρατούν ζωντανό το ελάχιστο ενδιαφέρον του λαού στα πλαίσια ενός πολιτικού συστήματος που κινδυνεύει να συμπαρασύρει στην πτώση του και το Εθνικό Κράτος.
Το κόμματα της Καθεστηκυίας Τάξεως υποκύπτουν κάτω από το βάρος της συσσωρευμένης διαφθοράς και της αναλγησίας σε εθνικό και κοινωνικό επίπεδο που έχουν καλλιεργήσει τα ίδια σύμφωνα με τις εντολές και τις ανάγκες που τους υπαγορεύουν οι διεθνείς δεσμεύσεις τους και η αυτοφυής εξουσιαστική και υλιστική ματαιοδοξία τους. Σε κάθε περίπτωση, το χρήμα, η προσκύνηση στον παγκόσμιο ολετήρα της παγκοσμιοποίησης, ο νεποτισμός, η κομματοκρατία, η συναφής ευνοιοκρατία, η παραπλάνηση της λαϊκής ψήφου αποτελούν δομικά στοιχεία της Αστικής Ψευτοδημοκρατίας και υπό αυτή την έννοια τα σκάνδαλα, η λαϊκή μιζέρια και οι εθνικές ήττες είναι απολύτως φυσιολογικά επακόλουθα.
Όμως τα προβλήματα πληθαίνουν, η κοινωνία υπόκειται σε βαθύτατη κρίση και μετάλλαξη, τα αντίδωρα των δωροδοκιών και των διορισμών εξανεμίζονται μόνο μεταξύ του στενού υποστηρικτικού κύκλου του Συστήματος και ο λαός αντιδρά με πηγαία ορμή. Η Εργασία, η Οικογένεια και η Εθνική Γη είναι στοιχεία που δεν παραδίνονται. Είναι η φυσική άμυνα στην λαίλαπα που ορθώνει για λογαριασμό της Πατρίδος ο Εθνικισμός την στιγμή που από την συμπαράταξη του Διεθνιστικού Νεοταξισμού υψώνεται ως αντίπαλο δέος και κυρίως ως νέο άλλοθι του Συστήματος το λεγόμενο Οικολογικό Κίνημα. Τα υπαρκτά περιβαλλοντικά προβλήματα, οι αρνητικές κλιματικές αλλαγές, η χρήση αυτού του ίδιου του περιβάλλοντος ως σύγχρονου όπλου και μέσου διεθνών εκβιασμών εμφανίζονται ως λογικοί προβληματισμοί από την Διεθνιστική Αριστερά.
Η Ελευθερία του ανθρώπου και η προάσπιση της Προγονικής Γης δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση ξεχωριστό προνόμιο μιας μόνο πολιτικής μερίδας και δεν προσφέρεται για κομματική εκμετάλλευση. Η προάσπιση της Φύσης είναι πρωταρχικό καθήκον του πολίτη του Έθνους – Κράτους, αφού αυτή αποτελεί σημαντικό τμήμα της εθνοφυλετικής ταυτότητας ως εδαφική περιουσία και τροφοδοτικός μηχανισμός μέσα στα όρια της Εθνικής Κοινότητος. Ωστόσο η περιβαλλοντική συνιστώσα έχει αποτελέσει εύκολη επικοινωνιακή οδό του Κινήματος των Οικολόγων Πρασίνων έναντι των χειμαζόμενων λαϊκών μαζών. Ενδιαφέρον ωστόσο παρουσίασαν οι απόψεις τους, όπως αυτές εκφράστηκαν από την Γραμματεία του κόμματος αυτού.
Η προγραμματική πορεία του παρουσιάστηκε ως αυτόνομος πράσινος πόλος, με έμφαση βέβαια στην σύγκλιση των φερώνυμων «δημοκρατικών» δυνάμεων, με ειδική αναφορά στην συμμαχία με ενώσεις και Μη Κυβερνητικές Ομάδες που αυτοπροσδιορίζονται από τον επιτηδευμένο λόγο σε ζητήματα περιβάλλοντος, κοινωνικής δικαιοσύνης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ζητήματα που έχουν οικειοποιηθεί μεθοδικά οι οικολογικές συνιστώσες της Αριστεράς, προσπαθώντας να προωθήσουν την έννοια της Κοινωνίας αποκομμένη από τον ομφάλιο λώρο του Έθνους. Κάνουν λόγο για την ανάγκη διακυβέρνησης και δεν αποκλείουν ακόμη και την συμμετοχή τους σε μια «εναλλακτική» κυβερνητική συνεργασία. Στο ζήτημα της Μακεδονίας Μας οι Οικολόγοι Πράσινοι υποστηρίζουν την γνωστή ενδοτική λύση μιας κοινά αποδεκτής σύνθετης ονομασίας για τα Σκόπια, ενώ για τον λαό σπεύδουν να θέσουν το δέλεαρ της συμμετοχικής δημοκρατίας που αντιμετωπίζει τα ευφάνταστα προβλήματα των μεταναστών αποσιωπώντας το υπαρκτό πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης.
Δεν μας δίδεται ωστόσο η ευκαιρία να διαγνώσουμε τις απόψεις της μοντέρνας Οικολογικής Αριστεράς σε σχέση με τις θέσεις της εκπαιδευτικής κοινότητος σε θέματα εθνικής παιδείας και κοινωνικής αλληλεγγύης. Ποια είναι άραγε η θέση εκπαιδευτικών και Οικολόγων Πράσινων για την αφαίρεση, σύμφωνα με τον τουρκικό τύπο, από την Νέα Μονή Χίου της επιγραφής «Σφαγιάστηκαν από Οθωμανούς» από τα οστά και τα κρανία των γυναικόπαιδων που έσφαξαν οι Τούρκοι το 1822; Επιπλέον τι σχέση έχουν με την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα τα συμπεράσματα του 14ου συνεδρίου της ΟΛΜΕ, ενός ακόμη χώρου με αριστερές ευαισθησίες, για τις ανακριβείς θρησκευτικές διακρίσεις και τις «ρατσιστικές επιθέσεις» σε βάρος προσφύγων και οικονομικών μεταναστών, όταν γνωρίζουμε ότι δεν υφίσταται ούτε πολιτική ασύλου ούτε ανάλογη μεταναστευτική; Και κυρίως όταν οι γειτονιές μας πλήττονται από την λαθρομεταναστευτική γκετοποίηση και παραβατικότητα. Ποια είναι η άποψη των πονόψυχων συντρόφων των Οικολόγων Πράσινων;
Για την Ελληνική Εθνικοκοινωνική Παράταξη η ιστορία του Ελληνικού Έθνους δεν διαστρέφεται και η υποβολιμαία μεταναστευτική ροή για το ανακάτωμα των λαών δεν είναι αποδεκτή. Η μεταναστευτική πολιτική ακολουθεί τις ανάγκες του Κράτους, αν και όπου υπάρχουν, και ο πολίτης της Εθνικής Κοινότητος δεν αντικαθίσταται, καθ’ υπαγωγή στους νόμους υπερασπίσεως της εθνοφυλετικής συνθέσεως. Η δε οικολογική πολιτική, είτε ως περιβαλλοντική συνείδηση είτε ως υπεράσπιση της Πατρογονικής Γης προϋποθέτει καθαρή εθνική αντίληψη. Η οικολογική συνείδηση απαιτεί παράλληλα αγάπη στην Φύση και την Πατρίδα, αφού μόνον αυτό που αγαπάς είσαι σε θέση να προφυλάξεις.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΛΑ. Ο. Σ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnapopsis.blogspot.com/
Το κόμματα της Καθεστηκυίας Τάξεως υποκύπτουν κάτω από το βάρος της συσσωρευμένης διαφθοράς και της αναλγησίας σε εθνικό και κοινωνικό επίπεδο που έχουν καλλιεργήσει τα ίδια σύμφωνα με τις εντολές και τις ανάγκες που τους υπαγορεύουν οι διεθνείς δεσμεύσεις τους και η αυτοφυής εξουσιαστική και υλιστική ματαιοδοξία τους. Σε κάθε περίπτωση, το χρήμα, η προσκύνηση στον παγκόσμιο ολετήρα της παγκοσμιοποίησης, ο νεποτισμός, η κομματοκρατία, η συναφής ευνοιοκρατία, η παραπλάνηση της λαϊκής ψήφου αποτελούν δομικά στοιχεία της Αστικής Ψευτοδημοκρατίας και υπό αυτή την έννοια τα σκάνδαλα, η λαϊκή μιζέρια και οι εθνικές ήττες είναι απολύτως φυσιολογικά επακόλουθα.
Όμως τα προβλήματα πληθαίνουν, η κοινωνία υπόκειται σε βαθύτατη κρίση και μετάλλαξη, τα αντίδωρα των δωροδοκιών και των διορισμών εξανεμίζονται μόνο μεταξύ του στενού υποστηρικτικού κύκλου του Συστήματος και ο λαός αντιδρά με πηγαία ορμή. Η Εργασία, η Οικογένεια και η Εθνική Γη είναι στοιχεία που δεν παραδίνονται. Είναι η φυσική άμυνα στην λαίλαπα που ορθώνει για λογαριασμό της Πατρίδος ο Εθνικισμός την στιγμή που από την συμπαράταξη του Διεθνιστικού Νεοταξισμού υψώνεται ως αντίπαλο δέος και κυρίως ως νέο άλλοθι του Συστήματος το λεγόμενο Οικολογικό Κίνημα. Τα υπαρκτά περιβαλλοντικά προβλήματα, οι αρνητικές κλιματικές αλλαγές, η χρήση αυτού του ίδιου του περιβάλλοντος ως σύγχρονου όπλου και μέσου διεθνών εκβιασμών εμφανίζονται ως λογικοί προβληματισμοί από την Διεθνιστική Αριστερά.
Η Ελευθερία του ανθρώπου και η προάσπιση της Προγονικής Γης δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση ξεχωριστό προνόμιο μιας μόνο πολιτικής μερίδας και δεν προσφέρεται για κομματική εκμετάλλευση. Η προάσπιση της Φύσης είναι πρωταρχικό καθήκον του πολίτη του Έθνους – Κράτους, αφού αυτή αποτελεί σημαντικό τμήμα της εθνοφυλετικής ταυτότητας ως εδαφική περιουσία και τροφοδοτικός μηχανισμός μέσα στα όρια της Εθνικής Κοινότητος. Ωστόσο η περιβαλλοντική συνιστώσα έχει αποτελέσει εύκολη επικοινωνιακή οδό του Κινήματος των Οικολόγων Πρασίνων έναντι των χειμαζόμενων λαϊκών μαζών. Ενδιαφέρον ωστόσο παρουσίασαν οι απόψεις τους, όπως αυτές εκφράστηκαν από την Γραμματεία του κόμματος αυτού.
Η προγραμματική πορεία του παρουσιάστηκε ως αυτόνομος πράσινος πόλος, με έμφαση βέβαια στην σύγκλιση των φερώνυμων «δημοκρατικών» δυνάμεων, με ειδική αναφορά στην συμμαχία με ενώσεις και Μη Κυβερνητικές Ομάδες που αυτοπροσδιορίζονται από τον επιτηδευμένο λόγο σε ζητήματα περιβάλλοντος, κοινωνικής δικαιοσύνης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ζητήματα που έχουν οικειοποιηθεί μεθοδικά οι οικολογικές συνιστώσες της Αριστεράς, προσπαθώντας να προωθήσουν την έννοια της Κοινωνίας αποκομμένη από τον ομφάλιο λώρο του Έθνους. Κάνουν λόγο για την ανάγκη διακυβέρνησης και δεν αποκλείουν ακόμη και την συμμετοχή τους σε μια «εναλλακτική» κυβερνητική συνεργασία. Στο ζήτημα της Μακεδονίας Μας οι Οικολόγοι Πράσινοι υποστηρίζουν την γνωστή ενδοτική λύση μιας κοινά αποδεκτής σύνθετης ονομασίας για τα Σκόπια, ενώ για τον λαό σπεύδουν να θέσουν το δέλεαρ της συμμετοχικής δημοκρατίας που αντιμετωπίζει τα ευφάνταστα προβλήματα των μεταναστών αποσιωπώντας το υπαρκτό πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης.
Δεν μας δίδεται ωστόσο η ευκαιρία να διαγνώσουμε τις απόψεις της μοντέρνας Οικολογικής Αριστεράς σε σχέση με τις θέσεις της εκπαιδευτικής κοινότητος σε θέματα εθνικής παιδείας και κοινωνικής αλληλεγγύης. Ποια είναι άραγε η θέση εκπαιδευτικών και Οικολόγων Πράσινων για την αφαίρεση, σύμφωνα με τον τουρκικό τύπο, από την Νέα Μονή Χίου της επιγραφής «Σφαγιάστηκαν από Οθωμανούς» από τα οστά και τα κρανία των γυναικόπαιδων που έσφαξαν οι Τούρκοι το 1822; Επιπλέον τι σχέση έχουν με την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα τα συμπεράσματα του 14ου συνεδρίου της ΟΛΜΕ, ενός ακόμη χώρου με αριστερές ευαισθησίες, για τις ανακριβείς θρησκευτικές διακρίσεις και τις «ρατσιστικές επιθέσεις» σε βάρος προσφύγων και οικονομικών μεταναστών, όταν γνωρίζουμε ότι δεν υφίσταται ούτε πολιτική ασύλου ούτε ανάλογη μεταναστευτική; Και κυρίως όταν οι γειτονιές μας πλήττονται από την λαθρομεταναστευτική γκετοποίηση και παραβατικότητα. Ποια είναι η άποψη των πονόψυχων συντρόφων των Οικολόγων Πράσινων;
Για την Ελληνική Εθνικοκοινωνική Παράταξη η ιστορία του Ελληνικού Έθνους δεν διαστρέφεται και η υποβολιμαία μεταναστευτική ροή για το ανακάτωμα των λαών δεν είναι αποδεκτή. Η μεταναστευτική πολιτική ακολουθεί τις ανάγκες του Κράτους, αν και όπου υπάρχουν, και ο πολίτης της Εθνικής Κοινότητος δεν αντικαθίσταται, καθ’ υπαγωγή στους νόμους υπερασπίσεως της εθνοφυλετικής συνθέσεως. Η δε οικολογική πολιτική, είτε ως περιβαλλοντική συνείδηση είτε ως υπεράσπιση της Πατρογονικής Γης προϋποθέτει καθαρή εθνική αντίληψη. Η οικολογική συνείδηση απαιτεί παράλληλα αγάπη στην Φύση και την Πατρίδα, αφού μόνον αυτό που αγαπάς είσαι σε θέση να προφυλάξεις.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΛΑ. Ο. Σ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnapopsis.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment